Otyłość i depresja to choroby zaliczane do grupy chorób cywilizacyjnych. W znacznym stopniu obniżają one jakość codziennego funkcjonowania i mogą prowadzić do rozwoju licznych problemów na różnych płaszczyznach życia.
Otyłość brzuszna
Otyłość definiowana jest jako stan patologicznego zwiększenia tkanki tłuszczowej w organizmie w stopniu przekraczającym jego fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne. Towarzyszy jej nadmierna masa ciała. W sytuacji gdy nadmiar tkanki tłuszczowej występuje w obrębie jamy brzusznej, rozpoznaje się otyłość brzuszną, zwaną także trzewną, wisceralną bądź androidalną. Ma ona największy udział w powstawaniu powikłań zdrowotnych, także tych dotyczących psychiki.
Depresja
Depresja to zaburzenie afektywne zaliczane do grupy chorób cywilizacyjnych, które znajduje się na czwartym miejscu na liście najistotniejszych problemów zdrowotnych w klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia. Daje objawy natury psychicznej i fizycznej, takie jak:
- pogorszenie nastroju,
- obniżenie poziomu energii,
- zaburzenia snu i koncentracji,
- zobojętnienie i brak motywacji do działania,
- niezdolność do odczuwania przyjemności i utrata dotychczasowych zainteresowań,
- spadek samooceny,
- wycofanie z wszelkich aktywności i izolacja społeczna,
- ogólne zniechęcenie do życia.
Otyłość brzuszna a depresja
Na podstawie przeprowadzonych badań naukowych można wskazać zależność między otyłością a depresją. Szacuje się, że nawet 40% osób zmagających się z otyłością cierpi lub w przeszłości cierpiała na depresję bądź zaburzenia lękowe. Warto przy tym zauważyć, iż zależność między tymi chorobami jest dwustronna. W efekcie otyłość może być zarówno konsekwencją, jak i przyczyną depresji.
Otyłość brzuszna jako konsekwencja depresji
Otyłość brzuszna może stanowić jeden z rezultatów depresji. Często osoby cierpiące z powodu zaburzeń psychicznych szukają ukojenia i przyjemności w jedzeniu, stopniowo tracąc kontrolę nad ilością przyjmowanego pokarmu i w efekcie przybierając na wadze. Zdarza się również, iż wzrost tkanki tłuszczowej u pacjenta ze zdiagnozowaną depresją stanowi reakcję na przyjmowane przez niego leki lub jest konsekwencją obniżenia poziomu aktywności na skutek zaburzeń nastroju.
Otyłość brzuszna jako przyczyna depresji
Otyłość, w tym także otyłość brzuszna, u wielu osób powoduje spadek poczucia własnej wartości. Może również prowadzić do poczucia wyobcowania i bezsilności, które negatywnie wpływają na różne sfery życia i często skutkują wycofaniem z życia społecznego. Osoby zmagające się z otyłością wielokrotnie doświadczają także społecznej agresji i stygmatyzacji, co dodatkowo sprzyja rozwojowi depresji.
Do jakich specjalistów zgłosić się, aby kompleksowo zająć się problemem?
W celu kompleksowego zajęcia się problemem depresji występującej wraz z otyłością, należy zgłosić się po pomoc do wykwalifikowanych i doświadczonych psychoterapeutów oraz lekarzy psychiatrów. Warto również skorzystać z usług dietetyka i bariatry.
Jesteś gotowy powalczyć o lepszego siebie? Zrób to z naszymi specjalistami!
Postępowanie w obliczu otyłości i depresji
Leczenie otyłości ze stresu, jak również depresji wywołanej przez otyłość, wymaga kompleksowego podejścia.
Psychoterapia
Punktem wyjścia w leczeniu otyłości i depresji jest psychoterapia, przybierająca postać terapii indywidualnej lub grupowej. Jej głównym celem jest przekonanie pacjenta, iż jest on rozumiany i wspierany, co ma ogromne znaczenie dla kształtowania poczucia bezpieczeństwa i poprawy samooceny.
Farmakoterapia
Leczenie depresji i otyłości często wymaga zastosowania odpowiednio dobranej farmakoterapii. Powinna ona być skuteczna w eliminowaniu występujących u danego pacjenta objawów depresji, a jednocześnie jak najlepiej przez niego tolerowana i niepowodująca skutków ubocznych w postaci przybierania na wadze.
Odpowiednia dieta
W leczeniu współwystępujących otyłości i depresji zalecane jest stosowanie diety śródziemnomorskiej, obfitej w warzywa, owoce, ryby, orzechy i produkty pełnoziarniste, a także ograniczenie spożycia żywności wysoko przetworzonej, czerwonego mięsa oraz produktów słodzonych i wysokotłuszczowych. Pozwala to zredukować nadmiar tkanki tłuszczowej w organizmie i wpływa na prawidłową syntezę neuroprzekaźników, czyli związków chemicznych pośredniczących w przekazywaniu informacji między komórkami nerwowymi, takich jak serotonina, noradrenalina i dopamina, które są szczególnie istotne dla regulacji nastroju.
Aktywność fizyczna
Aktywność fizyczna pozwala na redukcję nadmiaru tkanki tłuszczowej w organizmie i pozytywnie wpływa na samopoczucie. Jej rodzaj i intensywność powinny być dostosowane do wydolności organizmu danego pacjenta. Optymalną formą aktywności jest powtarzany około 4-5 razy w tygodniu półgodzinny trening o umiarkowanej intensywności, opierający się głównie na ćwiczeniach aerobowych, takich jak szybki marsz, wolny bieg, jazda na rowerze lub pływanie.